Tzw. Tarcza antykryzysowa umożliwia osobom prowadzącym działalność gospodarczą, które zostały dotknięte negatywnymi skutkami COVID-19, po spełnieniu określonych warunków, uzyskać świadczenie postojowe.
Możliwość ubiegania się o świadczenie postojowe dotyczy osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych oraz osobób wykonujących umowę cywilnoprawną. W niniejszym wpisie skupimy się na zasadach otrzymywania tego świadczenia przez pierwszą wymienioną grupę.
Świadczenie postojowe przysługuje jeśli w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności oraz:
→ działalność prowadzona była przed 1 kwietnia 2020 r. i nie zawieszono działalności a przychód uzyskany w miesiącu przed miesiącem, w którym składany jest wniosek o świadczenie postojowe był o co najmniej 15% niższy od przychodu, który uzyskano w miesiącu poprzedzającym;
lub
→ działalność była prowadzona przed 1 kwietnia 2020 r. i została zawieszona po 31 stycznia 2020 r.
Osoba występująca o świadczenie postojowe nie może podlegać ubezpieczeniu społecznemu z innego tytułu.
Świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 2 080,00 zł i stanowi to 80% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w 2020 r. Wyjątek stanowią tu przedsiębiorcy rozliczający podatek kartą podatkową i zwolnieni z opłacania podatku VAT – oni mogą liczyć na postojowe w wysokości 1 300,00 zł.
Ustalenie prawa do świadczenia postojowego następuje na wniosek osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Wniosek (RSP-D) można przekazać:
→ za pośrednictwem poczty;
→ osobiście w placówce ZUS – do skrzynki na dokumenty;
→ drogą elektroniczną przez PUE ZUS (z wykorzystaniem profilu zaufanego);
→ drogą elektroniczną przez PUE ZUS za pośrednictwem strony www.gov.pl;
Wnioski o świadczenie postojowe mogą być złożone najpóźniej w terminie 3 miesięcy od miesiąca, w którym został zniesiony ogłoszony stan epidemii.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłaca świadczenie postojowe niezwłocznie po wyjaśnieniu ostatniej okoliczności niezbędnej do jego przyznania. Wypłata świadczenia następuje w formie bezgotówkowej na wskazany rachunek płatniczy osoby uprawnionej.
Odmowa prawa do świadczenia następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie miesiąca od jej otrzymania.
Świadczenie postojowe można otrzymać maksymalnie 3 razy. Może ono zostać przyznane ponownie na podstawie oświadczenia osoby uprawnionej, której wypłacono świadczenie. Warunkiem otrzymania kolejnego świadczenia postojowego jest złożenie oświadczenia, że sytuacja materialna wykazana we wniosku o pierwsze świadczenie nie uległa poprawie. Wątpliwości może budzić interpretacja tego oświadczenia, co tak naprawdę oznacza to, że sytuacja materialna nie uległa poprawie. Czy skoro warunkiem otrzymania pierwszego świadczenia był spadek przychodu to czy nadal należy patrzeć jedynie na przychód? A przecież sam przychód niewiele mówi o sytuacji materialnej przedsiębiorcy. Na stronie ZUS znajdziemy jedynie lakoniczną informację, że sam przedsiębiorca musi ocenić czy jego sytuacja materialna uległa poprawie czy też nie. Zalecają porównanie swojej obecnej sytuacji do tej sprzed złożenia wniosku o pierwsze świadczenie. W oświadczeniu nie trzeba już wykazywać spadku przychodów o kolejne 15%, ale sytuacja materialna powinna być na podobnym poziomie lub niewiele się zmienić.
Ponowna wypłata może zostać dokonana nie wcześniej niż w miesiącu następującym po miesiącu wypłaty świadczenia pierwszy raz.
I na koniec bardzo pozytywna informacja – otrzymane świadczenie postojowe jest zwolnione z podatku dochodowego, więc cała kwota – 2 080,00 lub 1 300,00 zł jest do pełnej dyspozycji świadczeniobiorcy.
